Sit your ass down. Het is niet wat je denkt. Ik kom niet uit de kast en ik heb ook geen plannen om mij aan te sluiten bij de nonnen. Ik heb helemaal geen behoefte om mannen voor de rest van mijn leven af te zweren en vrouwen hebben mij nou eenmaal nooit getrokken. Maar toch merk ik dat ik op het moment totaal geen behoefte heb aan mannelijk gezelschap. Niet voor een avond, niet voor langere tijd. Gewoon even niet.
Het is niet zo dat ik in de 7 maanden dat ik vrijgezel ben helemaal los ben gegaan met de mannen en als een of andere serie-dater te keer ben gegaan. Ik heb geen uren doorgebracht op tinder. Ik heb niet date na date gehad en ik ben niet als een wilde op mannenjacht gegaan met het stappen. Toch keek ik afentoe rond op tinder, appte ik wat met verschillende mannen en hield ik tijdens het uitgaan mijn ogen open. Ik ben een aantal keer mee op date gevraagd maar altijd netjes geweigerd. Ook al stond ik open voor een man in mijn leven, ik wilde niet gaan daten om het daten. Dus als ik niets in de man zag, heb ik netjes geweigerd. De enige mannen die in een half jaar voorbij zijn gekomen zijn ‘jij’, de one night stand, mr. Smooth en de jongen die mij achterna bleef lopen nadat we gezoend hadden. Verder geen dates, geen spannende onderonsjes, helemaal niets. Toch ben ik op het moment zelfs daar even klaar mee.
Het afgelopen half jaar stond ik er wel voor open en flirtte ik hier en daar wat tijdens het uitgaan. Nu ik helemaal in mijn huisje gestettled ben merk ik dat dit veranderd is. Ik begin echt tot rust te komen en weer tot mezelf te komen. Ik merk dat ik behoefte heb aan avonden alleen zijn. Als een man contact op neemt hou ik het kort en kap al snel het gesprek af zodra ik het idee krijg dat ze naar meer op zoek zijn. Hoe leuk ze ook zijn. Mijn mede vrijgezellinnen hoor ik zeggen dat ze soms wat missen. Een luisterend oor, een arm om hem heen, een kus, iemand in hun leven. Ik merk dat ik het juist benauwd krijg zodra iemand voorzichtig hint dat diegene mij beter wil leren kennen of wat tijd samen wil doorbrengen. Alles in mij roept dat ik tijd voor mezelf nodig heb en dit alleen moet doen.
Het lijkt wel alsof ik, sinds ik in mijn eigen huis zit, opnieuw moet opstarten. Ik ben heel erg moe en heb veel behoefte aan rust en alleen zijn. Alsof alles van alle jaren er nu uitkomt en ik weer opnieuw begin. In zekere zin is dit ook wel zo natuurlijk. Mijn leven is volledig verandert. New and improved. Als een computer die een update heeft gehad en langzaam opnieuw opstart. Gewoon wennen en genieten van de nieuwe ik. Zonder met iemand rekening te hoeven houden. Ik wil even geen aandacht, geen fling, geen one night stand, geen gezoen, geen beginnende relatie. Even helemaal niets.
Maar met een beetje pech is deze houding precies de manier om een hele leuke man tegen te komen…
Single Struggle 